انتهای پیام
گزارشی از یک جنایت جنگی در روستاهای کردستان
منبع: https://www.isna.ir/news/1402050100045/%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%DB%8C%DA%A9-%D8%AC%D9%86%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%AC%D9%86%DA%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86
سردار نیکخواه بهرامی یادآور شد: عراق در سری جدید جنایت جنگی و اقدامات خلاف حقوق بشر، در شهرهای بانه، سردشت، مریوان، پاوه، نودشه، ریجاب، جوانرود، سرپل ذهاب، خرمشهر، اهواز، هویزه و تقریبا در تمامی روستاهای مرزی به خصوص استان‌های کردنشین و غرب‌نشین کشور، از ابتدای فروردین تا سی‌ام تیر ، صدها نفر از زنان، کودکان و سالخوردگان را قربانی جنایت‌هایش کرد و هزاران نفر در این راستا مصدوم شدند. تمامی این جنایت‌ها به دلیل مسلمان بودن این مردمان و حمایتشان از انقلاب اسلامی ایران بود. مصدومان شیمیایی ابتدا با بمب‌ها و گلوله‌های انفجاری مجروح و سپس با گازهای شیمیایی مورد مصدومیت مضاعف قرار گرفتند. این، نشان از اوج روحیه انتقام‌جویانه دشمن و ضدانسانی بودن آن دارد.
دامنه خسارت‌ها علاوه بر صدمه زدن به جان انسان‌های مظلوم، دامن‌گیر محیط زیست، زمین‌های کشاورزی، محصولات مردم و نابودی دام و طیور آنها نیز شد. این جنایت‌های نام برده علاوه بر وارد آوردن خسارت‌های انسانی و معنوی که تاکنون هم التیام نیافته است، اثرات مخرب و خسارت‌های مادی و زیست‌محیطی بسیاری نیز برجای گذاشته است.
۳۱ تیرماه سال ۱۳۶۷ یادآور یکی از وحشتناک‌ترین و دردناک‌ترین جنایت‌های رژیم بعث عراق و صدام علیه غیرنظامیان بی‌گناه و روستاییان «کُرد» در روستاهای «زرده» ریجاب، «دیره» و «بابایادگار» در اطراف گیلان غرب است. به عنوان مثال، در آن روز و در حالی که مردم روستای «زرده» و اهالی روستاهای اطراف در روز عید قربان اطراف چشمه روستا مشغول انجام مناسک مذهبی بودند،غافلگیرانه به قصد انتقام و تعمدا مورد بمباران ۱۰ فروند هواپیما و پرتاب بیش از ۳۰ فروند بمب و راکت شیمیایی حاوی گازهای کشنده «خردل»، «اعصاب» و «سیانور» قرار گرفتند و بلافاصله ۲۷۵ نفر از این اهالی به ویژه کودکان و زنان و سالخوردگان در دم به شهادت رسیدند. همچنین بیش از ۱۵۰۰ نفر به شدت مجروح شدند و شادی آنها به عزا تبدیل شد.جانیان حیوان صفت رژیم بعث عراق به این هم بسنده نکردند و روستاهای «دیره» و «بابایادگار» را نیز همزمان مورد بمباران مشابه قرار دادند و چندین نفر را شهید و بیش از ۶۵۰ نفر را مصدوم کردند.
تیرماه سال ۱۳۶۷ یادآور یکی از وحشتناک‌ترین و دردناک‌ترین جنایت‌های رژیم بعث عراق و صدام علیه غیرنظامیان بی‌گناه و روستاییان «کُرد» در روستاهای «زرده» ریجاب،«دیره» و «بابایادگار» در اطراف گیلان غرب است.
وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران در جهت افشای جنایت فوق توسط سفیر دائم خود در مقرر سازمان ملل طی سه نامه در روز ۳۱ تیر و اول مردادماه سال ۱۳۶۷اطلاعات لازم را در اختیار دبیرکل سازمان قرار داد و خواسته‌های به حق کشورمان را مبنی بر محکومیت رژیم بعث عراق و تنبیه آن و اعزام کارشناسانی به این مناطق جهت بازدید از آثار و بقایای بمب‌ها و عوامل شیمیایی تکرار کرد. اما همچون گذشته با سکوت و بی‌تفاوتی سازمان ملل و شورای امنیت مواجه شد و به خواسته‌های ایران جواب مساعد داده نشد. این، نشانه چراغ سبز آنها به عراق برای ادامه جنایت‌های اینگونه بود. بعد از این حادثه تا پایان جنگ و پذیرش آتش‌بس این حملات در جبهه‌ها کماکان ادامه داشت.
مسئولان با احساس تعهد بیشتر و با ایجاد کلینیک‌های تخصصی مجهز و پزشکان متخصص نسبت به مسئله درمان مصدومان شیمیایی روستاهای غرب و شمالغرب کشور توجه ویژه داشته باشند تا از مراجعه مصدومان به مراکز درمانی سایر استان‌ها به خصوص تهران که هزینه‌های گزاف و سردرگمی‌های آنها را به دنبال دارد ممانعت به عمل آورند.
به گزارش ایسنا، سردار محمدباقر نیکخواه بهرامی که در دوران دفاع مقدس به مدت چند سال مسئول تبلیغات جبهه و جنگ «قرارگاه کربلا» را برعهده داشت و از سال ۶۴ به بعد نیز فرمانده جنگ‌های نوین قرارگاه خاتم الانبیا (ص) بوده است، در این باره با اشاره به جنایت شیمیایی رژیم بعث عراق در روز سی و یکم تیرماه سال ۱۳۶۷ و بمباران روستاهای «زرده»، «دیره» و «باباگلی» در غرب کشور می‌گوید: رژیم جنایت‌پیشه بعث عراق و صدام سفاک در سال پایانی جنگ، یعنی از ابتدای سال ۱۳۶۷ به دامنه بمباران و گلوله‌باران شیمیایی در سراسر جبهه‌ها علیه رزمندگان اسلام افزود به طوری که روزانه مواضع ایران را آماج حملات بی‌رحمانه شیمیایی قرار داد و صدمات زیادی را به بار آورد.